Anna Mirecka-Lubowicka

„Siostra Hanka” - tak była nam znana Anna Mirecka-Lubowicka

Urodziła się 25 sierpnia 1910 roku w Ciechocinku.  W 1926 roku umarła jej matka i Anna musiała pomagać ojcu w prowadzeniu domu i w opiece nad dwoma młodszymi siostrami (10 i 8 lat). Mimo dodatkowych obowiązków wstąpiła do Harcerstwa do 6 WŻDH. Po maturze została drużynową tej drużyny.

W 1928 roku wstąpiła na Wydział Ogrodniczy SGGW. Była drużynową 21 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej. W każdej drużynie organizowała obozy letnie i wycieczki. W 1933 roku przeszła na Buczu kurs Harcmistrzowski, z którego powstał Zastęp "Krokusów". Instruktorki tego zastępu utrzymywały kontakty do końca życia. Hanka była przedostatnim "Krokusem".

W 1933 roku umarł ojciec Hanki. Musiała przyjąć wiele obowiązków związanych z opieką nad siostrami. Musiała ograniczyć systematyczną pracę w Harcerstwie. W 1933 roku w lecie zorganizowała i prowadziła obóz reprezentacyjny z okazji przyjazdu gen. Baden-Powella do Polski.

"Siostra Hanka" pracowała również w Polskim Czerwonym Krzyżu.

W październiku 1939 r. wstąpiła do Służby Zwycięstwu Polski. Oprócz pielęgnacji chorych, prowadziła w szpitalu komórkę legalizacyjną, zaopatrującą rannych, uciekających ze szpitala żołnierzy w dokumenty. Wpadka komórki przygotowującej lewe dokumenty, zmusiła Hankę do natychmiastowego wyjazdu z Warszawy. Nadal prowadziła działalność konspiracyjną jako kolporterka "Biuletynu Informacyjnego", udzielała pomocy sanitarnej rannym i chorym w oddziałach partyzanckich, organizowała kursy sanitarne dla ludności i "meliny" dla rannych, organizowała i prowadziła opiekę sanitarną nad rannymi z oddziałów partyzanckich. 

Od lipca 1944 roku dołączyła na stałe do oddziałów partyzanckich Zgrupowania Ponury-Nurt. Została sanitariuszką. Brała udział we wszystkich ich bitwach.

W 1946 roku wyszła za mąż za Jerzego Lubowickiego, oficera oddziału partyzanckiego, który stracił nogę w bitwie pod Lipnem. Potem przeniosła się do Warszawy.

Cieszyła się ogromnym autorytetem i sympatią. Za zasługi bojowe, pracę zawodową i społeczną została odznaczona: Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem AK., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i innymi resortowymi.

Zmarła 16 września 2003 r. Msza święta żałobna została odprawiona w piątek 19 września o godz. 11:00 w kościele św. Józefata w Warszawie. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Cześć Jej pamięci.